Kaplica św. Kingi

Bochnia - la plus ancienne mine de sel de Pologne encore en activité

Bochnia - the oldest salt mine in Poland always in order

Bochnia - najstarsza, działająca kopalnia soli w Polsce



Get the Flash Player to see this player.

Découverte de la mine de sel en petit train

Discover the salt mine by mini train

Odkryj kopalnię soli podróżując mini pociągiem


Musique d'ambiance - Background Music - Nastrojowa muzyka




   Présentation de la mine de sel.

     La mine de sel de Bochnia est une des plus anciennes mines de sel gemme sur le territoire de la Pologne et, en même temps, la plus ancienne entreprise industrielle qui fonctionnait sans interruption depuis 1248.

     Après 8 siècles d`exploitation, la mine est toujours active en Europe et nous rappelle une ville souterraine pleine de mystères.

     Au cours de la visite de l'itinéraire touristique d'une longueur de 2,5 km à 290 m de profondeur, on peut rencontrer des chapelles pittoresques, des chambres de sel, des outils et des instruments originaux des mineurs.

     Dans la mine de sel de Bochnia, les touristes ont à la disposition: un petit train souterrain, un toboggan ainsi qu’un terrain de jeu.

     Pour satisfaire pleinement aux exigences des visiteurs des endroits sont prévus pour s’y reposer, y organiser des conférences, réceptions ou fêtes d’intégration.

     Dans la chambre d’exploitation - Komora - Ważyn, l’une des plus grandes dans cette mine, sont réalisées des activités récréatives et curatives (sanatorium).

     La mine n`est pas seulement un lieu d`excursions mais aussi une station climatique. Sur la surface il y a un "Hôtel Sutoris" et un Centre de Réhabilitation. A l`hôtel il y a 102 places dans les chambres pour une, deux ou trois personnes et les studios. Toutes les chambres possèdent salles de bains, télé, téléphone et accès à l`internet.

     Grâce à l`air curatif dans les chambres de sel, elles sont recommandées pour les personnes avec les maladies du système de respiration supérieure, d`asthme et de toutes sortes d`allergies

   les séjours curatifs.

     Les séjours de réhabilitation sont pour les personnes avec les maladies neurologiques, rhumatismales et du système kinésique.

     On invite aussi les gens qui veulent passer agréablement les vacances et les enfants des écoles viennent y faire des cures d'une semaine.


   Kopalnia soli „Bochnia” (od XIII wieku do 1772 wchodzi w skład Żupy krakowskiej) najstarszy zakład przemysłowy w Europie.

Początki kopalni sięgają roku 1248, kiedy to odkryto pokłady soli kamiennej. Odkrycie to jest związane z legendą o św. Kindze. Okolice Bochni znacznie wcześniej, bo od ok. 3500 lat p.n.e. były znane z uzyskiwania soli przez odparowywanie wody z solanki (sól warzona). Studnie solankowe w rejonie, Babicy stały się zalążkiem dwóch szybów Gazaris i Sutoris, w których zaczęto wydobywać sól metodami górniczymi. Szyb Sutoris jest eksploatowany do dzisiaj.

Bocheńska kopalnia staje się przedsiębiorstwem królewskim, przynoszącym olbrzymie dochody Rzeczypospolitej. W 1368 roku Kazimierz Wielki wydaje dokument zwany „Ordynacją górniczą”. Dokument ten ustanawia zasady organizacyjne żup solnych i ustanawia prawa dotyczące sprzedaży soli. Polska eksportuje sól do Rusi i na Węgry. Za króla Kazimierza Wielkiego w kopalni pracuje od 120 do 150 osób. W XV i XVI wieku kopalnia w Bochni (Żupa bocheńska) w ramach Żupy krakowskiej, a więc wraz z kopalnią soli w Wieliczce, rozwija się - zatrudnia około 500 kopaczy (górników). Powstają nowe szyby: Regis, Bochneris, Campi.

XVII wiek z przyczyn wojen i upadku gospodarczego powoduje przyhamowanie rozwoju przedsiębiorstwa. Po roku 1772 kopalnia dostaje się w ręce austriackie, przez okres rozbiorów aż do roku 1918 pozostaje pod kontrolą Austrii. Z powodu wyczerpujących się pokładów soli i w związku z tym nieopłacalności wydobycia następuje zaniechanie produkcji na skalę przemysłową.

Rok 1981 przynosi kopalni wpisanie zabytkowych wyrobisk do rejestru zabytków. Kopalnia przekształca się w obiekt turystyczny i leczniczy. Komora Ważyn, największe podziemne pomieszczenie w Europie, wykonane przez człowieka przyczynia się do pełnienia funkcji turystycznych, jak i leczniczych ze względu na specyficzny mikroklimat.

Jako ciekawostkę można podać fakt, że pośród urządzeń kopalni funkcjonuje sprawny i okazjonalnie uruchamiany mechanizm napędowy wind w szybach poruszany pracą silnika parowego. Jest to unikalny zachowany czynny zabytek techniki w skali Europy.

Warto zobaczyć


Stajnia Mysiur      Stajnia Mysiur
Stajnia ta powstała przed 1771 r. w wyniku zaadaptowania na ten cel komory eksploatowanej w połowie XVIII w. Wykonano ją dla koni pracujących przy pobliskim kieracie nad szybikiem Ważyn. Strop wyrobiska podpierają cztery jednakowej wielkości kaszty. Zabudowano je z drewna ciosanego, łączonego na jaskółczy ogon.
 
schody Regis      Schody Regis
Schody Regis prowadzą obok kaplicy Passionis, na poziom IV. Składają się z 11 odcinków o zróżnicowanych długościach i kątach nachylenia, pomiędzy poszczególnymi odcinkami znajdują się pomosty spoczynkowe. Łączna długość schodów wynosi 320 m. Jest to jedyny w bocheńskiej kopalni przykład, kiedy przedział schodowy prowadzony jest dookoła szybu. Schody powstawały w kilku etapach. Najstarszy jest odcinek znajdujący się poniżej kaplicy Passionis, wykonany pod koniec XIV lub na początku XV w. Pozostała część realizowana była w XVIII w. Do 1923 r. tymi schodami górnicy schodzili do pracy.
 
Podłużnia August      Podłużnia August
Jeden z pierwszych w kopalni głównych traktów komunikacyjnych i transportowych łączących podszybia szybów Campi i Sutoris. Pierwszy jego odcinek, pomiędzy szybikiem Rabsztyn i szybem Campi powstał w latach 1723-1743 według koncepcji J.G.Borlacha zmierzającej do prostowania i poziomowania dróg transportowych w kopalni. W udostępnionej turystycznie części podłużnia przebiega przez stare zaciśnięte lub podsadzone wyrobiska. Ich ślady widoczne są na stropie i ociosach chodnika.
 
kaplica sw. Kingi      Kaplica św. Kingi
Największa i najlepiej zachowana spośród kaplic w kopalni bocheńskiej. Powstała po 1747 roku pod nazwą Nowa Kaplica Świętych Aniołów Stróżów. W 1782 dokonano zmiany nazwy na "Błogosławionej Kingi". Głównymi elementami wyposażenia prezbiterium są: ołtarz Bł.Kingi, ołtarz Św.Barbary, ambona wykuta w soli i rzeźby solne Bł.Kingi, Św.Jana Nepomucena, Wojciecha i Tomasza z Akwinu.
 
zjeżdżalnia      Zjeżdżalnia
140 metrowa zjeżdżalnia znajduje się na pochylni, którą dawniej transportowano sól z komory Ważyn na poziom August. Łączy dwa poziomy kopalni IV i VI.
 
kolo wodne      Koło wodne
Urządzenie to służyło do wyciągania solanki z kopalni. Górnik, który je obsługiwał zwany był "dziadem wodnym". Nazwa ta nie była jednak związana z jego wiekiem. Pracę na tym stanowisku rozpoczynali chłopcy mający 16-17 lat. Jednak na kole chodzili przygarbieni, poza tym duża ilość silnie stężonej solanki niszczyła im skórę i włosy. Tak więc po kilku latach takiej pracy chłopcy wyglądali jak starcy. Poza tym ta grupa górników znajdowała się na samym dole hierarchii górniczej i za swoją pracę otrzymywała najniższe wynagrodzenie. Można więc powiedzieć, że ich praca to „dziadowska robota”.
 
kierat wodny      Komora kieratowa i poprzecznik Ważyn
Wyrobiska te, wybrane w połowie XVIII w. usytuowane są ponad starszym nieco szybikiem Ważyn sięgającym od poziomu August do poziomu Podmoście. Komora ma charakterystyczny kształt i wysokość dostosowaną do funkcji komory kieratowej. Początkowo pracował tu niewielki kierat. W latach dwudziestych XIX w. zmieniono go na silniejszy, bardziej wydajny i bezpieczny "Kierat Ważyński". Kierat obsługiwał szybik Ważyn.
 
komora Rabsztyn      Komora Rabsztyn
Wyrobisko to usytuowane jest w dawnej komorze Aniołów Stróżów, eksploatowanej w XVII w. Pracował tu czterokonny kierat, który obsługiwał szybik o nazwie Rabsztyn, położony naprzeciw komory, po północnej stronie podłużni August. Niezwykle oryginalnie prezentuje się drewniana obudowa dostosowana do kształtu i funkcji wyrobiska.
 
komora Wazyn      Komora Ważyn
Jedna z największych zachowanych komór w kopalni bocheńskiej, położona na poziomie Sienkiewicza. Jej długość osiąga 280 m. Położona w kompleksie soli środkowych (efektowne pasiaki bocheńskie) eksploatowana była z przerwami od 1697 r. aż do lat 50-tych XX w. W ostatnich latach wykonano przebudowę komory kombajnem, a następnie zaadaptowano dla celów rekreacyjnych i sanatoryjnych.


Diaporama - Galeria zdięć - Slide Show

Diaporama - Galeria zdięć - Slide Show

 
Stajnia Mysiur
 
Return - Go Home