Spływ Przełomem Dunajca rozpoczyna się w Sromowcach-Kątach w przystani flisackiej. Trasa liczy 18 kilometrów i trwa ok 2,5 godziny po czym kończy się w Szczawnicy. Spływ odbywa się w dziesięcioosobowych łódkach. Na początku nurt jest spokojny a trasa w miarę prosta. Jedną z atrakcji widzianych w trakcie spływu jest stara wieś po Słowackiej stranie Czerwony Klasztor, do którego prowadzi most zawieszony nad Dunajcem. Początkiem przełomu jest podnuże Trzech Koron.

   W tym momencie nurt zaczyna być co raz szybszy oraz zaczynają się zakręty na rzece. Następnie Dunajec mija kolejno góry Klejową i Holicę. W zboczu Holicy wznoszą się skałki Siedmiu Mnichów. Tuż przed Sokolicą można zauważyć ujście Pienińskiego Potoku. Po gwałtownym zakolu po prawej stronie widać przejście graniczne Polsko-Słowackie dla pieszych i rowerzystów a następnie powoli zakończenie trasy i przystanek w Szczawnicy.

Jan Długosz odnotowuje powodzie w 1118 r, 1221 r, 1252 r, 1253 r. Największa jednak była powódź w 1270 r. Oto jak pisze o niej Jan Długosz: "Od dnia 22 czerwca, aż do połowy sierpnia ciągle dniem i nocą padały ulewne deszcze, skąd rzeki Wisła, Raba, i Dunajec powystępowały z brzegów, zatopiły ziemię, pola i lasy zamieniając w pustynię" "Rocznik Kapituły Krakowskiej" notuje pod tym samym rocznikiem. - "21 lipca nastąpił niesłychany wylew rzek zwłaszcza Wisły, Raby i Dunajca, który ludzi, bydło i inne stworzenia po większej części zatopił, że po polach można było pływać statkami jak po rzekach, a węże i ptaki miały swe schronienia na wysokich drzewach, a także domach, jeśli jakieś mimo naporu tak mogły się zostać [...] Po wylewie nastąpił bardzo wielki przez 3 lata trwający głód, który wiele ludzi wymorzył ..."

Dalsze dwa wielkie wylewy Dunajca i Wisły przypadają na lata 1468 i 1533. Jak notuje w "Liberum memorabilium" ówczesny proboszcz Radłowa Stanisław Hozjusz "Dunajec dosięgał progu kościoła, a wokół przewalały się nieprzejrzane wody, nosząc ludzi, dobytek i sprzęt wszelki.

Następne powodzie nawiedzały Radłów i okolice w latach 1647, 1671, 1724, 1774, 1788, 1813, 1844, 1903. Niesłychane rozmiary miała powódź w 1934. Zaczęła się 17 lipca i trwała niemal tydzień, wtedy wody Dunajca, Uszwi i Białej zlały się w jedno morze ponad którym sterczały jedynie dachy domów, wierzchołki drzew. Sam Radłów został otoczony wodą, a nawet częściowo zalany od strony wschodniej i północnej. Rozpętany Dunajec wrócił do swego pierwotnego koryta obalając wysoki mur z południowej strony dworu Rząd licząc się z widokiem głodu i epidemii chorób zorganizował pomoc w dożywianiu ludności jak i bezpłatnym przydziale zboża pod zasiewy.